Voor je het weet is het gebeurd: je hebt iets heel ongezonds gegeten, terwijl je helemaal geen buikhonger had… Je bent niet de enige bij wie dit gebeurt. Maar al te vaak wordt eten gebruikt bij een bepaalde emotie. Dit kan een blije emotie zijn zoals bij het vieren van een feestje, maar vaak ook een niet zo’n leuk emotie. Zodra we ‘de fout’ in zijn gegaan geven we onszelf er flink van langs. Het had niet mogen gebeuren, we vinden onszelf zwak.
Met een flinke dosis zelfbeheersing en wilskracht besluiten we ervoor te zorgen dat het niet nog een keer gebeurt.Wilskracht is echter iets waar we maar een bepaalde hoeveelheid van hebben dus dat werkt niet altijd. Jezelf allerlei voeding ontzeggen werkt averechts (de verboden vruchten….) dus dat is ook geen goede keuze . Het hele gebeuren van weerstand bieden kost je ook nog eens een flinke hoeveelheid energie. Oftewel: tijd voor plan B.
Wat beter werkt, is om te leren van je ongewenste (emo) eetgedrag. Zodra je weer eens aan de koelkast gekleefd staat zonder dat je maag knort van de buik-honger ( of de dag nadat je de eetbui hebt gehad) vraag jezelf dan af waar je behoefte om te eten nou eigenlijk echt vandaan komt:
> Heb je een conflict gehad met iemand?
> Heb je te weinig energie?
> Is het uit verveling, of uit gewoonte?
> Ben je ergens verdrietig over?
En stel jezelf daarna de vraag:
> Wat had ik eigenlijk echt nodig in plaats van eten? (aandacht, slaap, afleiding, etc)
Alleen door je ongewenst eetgedrag te onderzoeken, kun je erachter komen waar de behoefte vandaan komt. En alleen dán kun je op zoek gaan naar een oplossing